Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua
nihil intersit, non tamen diligat?

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet
ipsum sibi.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Sullae consulatum?: Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.
Bork: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Bork: Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
De illis, cum volemus.: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Haeret in salebra.: Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit, totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Deprehensus omnem poenam contemnet. Non est igitur summum malum dolor. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?